2008 rok

Współpraca policji i samorządów w budowaniu poczucia bezpieczeństwa w społecznościach lokalnych. Cz. 2

podinsp. dr Marek Stefański
Szkoła Policji w Słupsku

Współpraca policji i samorządów w budowaniu poczucia bezpieczeństwa w społecznościach lokalnych. Cz. 2

Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie, popierając zalecenia zawarte w programie „Bezpieczne miasta”, opracowała specjalny Program szkolenia dla starostów i członków komisji bezpieczeństwa i porządku. Podczas szkoleń ich uczestnicy nabywają zarówno odpowiedniej wiedzy teoretycznej, jak i praktycznych umiejętności wpływania na poczucie bezpieczeństwa w społecznościach lokalnych. Istotnym elementem współpracy administracji terenowej z komendami Policji jest możliwość tworzenia swoistych koalicji ze wszystkimi podmiotami, które są odpowiedzialne za bezpieczeństwo lub chcą pracować na rzecz porządku publicznego. „Poznanie rzeczywistych czynników kształtujących poczucie bezpieczeństwa, a także oczekiwań i preferencji społecznych, a następnie ich zaspokajanie ma ogromne znaczenie dla wszystkich stron dialogu społecznego”[1].

Tabela 1 przedstawia liczby porozumień podpisanych przez utworzone komisje bezpieczeństwa i porządku oraz środki finansowe przeznaczone na realizację programów i porozumień, z uwzględnieniem poszczególnych województw.

Z analizy danych zawartych w tabeli wynika, że duże są różnice między poszczególnymi województwami jeśli chodzi o porozumienia jednostek Policji z administracją terenową, tworzenie komisji bezpieczeństwa i porządku oraz wielkość środków przeznaczonych na realizację programów. Na uwagę zasługuje województwo łódzkie, gdzie podpisano 198 porozumień (dla porównania w województwie podkarpackim tylko 18). Łącznie na realizację programów i porozumień wydatkowano tam 2513 tys. zł, a np. w lubelskim — 18 tys. zł.

Dla porównania środki finansowe pozyskane przez policję oraz wydatkowane w latach 2005–2006 na działalność profilaktyczną z zasobów własnych są bardzo małe, ale co roku zwiększają się.

Tabela 2. Wydatki na profilaktykę

Źródło: Raport o stanie prewencji kryminalnej i zadaniach realizowanych w tym zakresie przez jednostki organizacyjne Policji w 2006 roku, Warszawa 2007, s. 46. Z powyższego wynika, że administracja i Policja zwiększają wydatki na profilaktykę, co jest bardzo dobrym kierunkiem w budowaniu państwa obywatelskiego.

Dodatkowe stanowiska dzielnicowych finansowane przez samorządy lokalne w poszczególnych województwach w latach 2005–2006 przyczyniają się do wzmocnienia więzi społecznej oraz dbałości o dobrą współpracę zainteresowanych podmiotów.

....

Obecnie przez Policję i inne podmioty są realizowane:

— Krajowy program bezpieczeństwa ruchu drogowego „GAMBIT”,

— Rządowy program poprawy stanu bezpieczeństwa w szkołach i placówkach „Zero tolerancji dla przemocy w szkole”,

— Krajowy program zapobiegania niedostosowaniu społecznemu i przestępczości wśród dzieci i młodzieży,

— Krajowy program przeciw przemocy w rodzinie,

— Rządowy program ograniczenia przestępczości aspołecznych zachowań „Razem bezpieczniej”,

— Narodowy program profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych na lata 2006–2010,

— Krajowy program na rzecz ofiar przestępstw.

Liczby realizowanych programów profilaktycznych w ostatnich latach w Polsce w jednostkach terenowych Policji zostały przedstawione w tabeli 4.

Tabela 4. Liczby programów realizowanych w latach 2001–2006[3]

Źródło: www.policja.pl, stan z 1 września 2007 r.

Jednym z przykładów kształtowania poczucia bezpieczeństwa w partnerstwie samorządu i Policji jest inicjatywa z przełomu 2006 i 2007 r. Komendy Miejskiej Policji w Słupsku, która — przy wsparciu Urzędu Miejskiego w Słupsku, Akademii Pomorskiej w Słupsku, Szkoły Policji Słupsku i Stowarzyszenia Bezpieczny Region Słupski — przeprowadziły badania naukowe dotyczące oceny poczucia bezpieczeństwa, pracy i zaufania do Policji wśród mieszkańców Słupska. Ankieterami byli studenci III roku kierunków pedagogicznych Akademii Pomorskiej w Słupsku. Analizie badawczej poddano 863 ankiet. Na uwagę zasługuje opinia mieszkańców Słupska o dzielnicowych. Z badań wynika: „aż 78,6% mieszkańców stwierdza, że nigdy nie widziało i w ogóle nie zna swojego dzielnicowego. Jednocześnie w swobodnych wypowiedziach respondenci postulowali potrzebę bezpośredniego kontaktu z dzielnicowym i deklarowali chęć poznania go. (…) Słupszczanie zgłaszali dużą potrzebę poznania dzielnicowego i możliwości stałego z nim kontaktu. Informacje dotyczące kontaktu z dzielnicowym są wprawdzie zamieszczone na stronie internetowej Komendy Miejskiej Policji w Słupsku, jednak, jak się okazuje, ten rodzaj przekazu informacji okazuje się dalece niewystarczający. Kształtowanie więzi ze środowiskiem, w celu zapoznania się z problemami mieszkańców i zapobiegania im, to jedno z istotniejszych zadań dzielnicowego, a poznanie go przez społeczność lokalną to istotny postulat mieszkańców miasta”[4]. Przeprowadzone badania po raz kolejny potwierdziły, że mieszkańcy chcą mieć bezpośredni kontakt z dzielnicowym i oczekują od niego współdziałania na rzecz podnoszenia poczucia bezpieczeństwa w społeczności lokalnej. Jednakże zadań dzielnicowego nie można sprowadzać wyłącznie do realizacji programów prewencyjnych, przyjmowania interesantów, organizowania festynów osiedlowych, zwiększania liczby pomieszczeń do przyjmowania interesantów lub standardowych działań wynikających z bieżących zadań służbowych[5]. Dzielnicowy powinien współpracować z mieszkańcami, znać ich oczekiwania. Powinien nawiązywać bezpośrednie kontakty z obywatelami, inspirować ich do tworzenia koalicji na rzecz bezpieczeństwa w społeczności lokalnej i umiejętnie rozwiązywać problemy wraz z mieszkańcami. Istotą pracy dzielnicowego jest ponadto przeciwdziałanie przemocy w rodzinie w ramach procedury „Niebieskie Karty”, uczestniczenie w programach profilaktycznych dotyczących bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz niesienie pomocy ofiarom przestępstw w swoim rejonie służbowym[6].

Więcej w numerze...